در درس تاریخ دبیرستان ، یکی از شاهان خائن ایران فتحعلی شاه قاجار» معرفی میشد و معمولا در جو عمومی نیز وی را یک شاه بی عرضه معرفی میکنند که هفده شهر قفقاز را دو دستی به تزار بخشید.
من نیز تا زمانی مستقلاً در تاریخ ایران پژوهش نکردم ، چنین باوری داشتم ؛ اما اکنون میگویم که این گونه نیست!
بخش بزرگی از فحاشی هایی که به قاجار میشود ، زاییده تبلیغات ایدئولوگ های عصر پهلوی است ؛ زیرا آنها میکوشیدند تا اینگونه وانمود کنند که قاجارها در حال نابودسازی ایران بودند و ناگهان یک منجی ظهور کرد و ایران را یکسره از عصر غارنشینی به عصر مدرن کشاند : رضاشاه !!
و بدبختانه این هدفشان را نیز به خوبی پیاده کردند و اکنون نیز این تبلیغات مغرضانه با پول بیت المال انجام میگیرد و نتیجه اش این میشود که در برابر حرم امام رضا (ع) فریاد میزنند "رضاخان روحت شاد" ؛ انگار در برابر حرم امام حسین(ع) داد بکشند: "متوکل؛روحت شاد"
بنابراین "تاریخ ایران معاصر" نیازمند یک بازخوانی نو بدون اغراض ی و ماسونیک است.
هرچند که فتحعلی شاه در دو جنگ طاقت فرسا ، قفقاز را از دست داد اما این شکست برتر از شکستی است که در عصر پهلوی آرارات (در ترکیه کنونی)و فیروزه (در ترکمنستان کنونی)و بحرین (کشورکنونی)و جزیره عربی (در عربستان کنونی)و بلندی های ذهاب و نفتخانه (در عراق کنونی)را بدون شلیک حتی یک گلوله به بیگانه واگذار کردند.
رویدادهای پیروزمندانه دیگری در دوره فتحعلی شاه انجام شد که هیچگاه از آن یاد نمیشود ، مانند پیروزی های او بر لشکرهای عثمانی و ترکمن و افغان و سعودی !!
همچنین وی ملوک الطوایفی ایران را تا حدودی از میان برد و همچنین سبک های ساسانی را دوباره احیا نمود و شهرهای بسیاری ساخت ؛ مانند همین شهر اراک کنونی.
درباره جنگ فتحعلی شاه با سعودی ها تاکنون کمتر کتابی از آن یاد کرده اند و داستان جالبی دارد!
پس از ظهور وهابیت در جنوب خلیج فارس ، آنها دست به حملات خانمانسوزی به اماکن مقدس اسلامی زدند که اوج آن در حمله محمد بن سعود به کربلا و کشتار زوار و ساکنین آنجا و غارت حرم حسینی رخ داد.
پس از آن ، وی به سبک پیامبراکرم به پادشاهان مصر و ایران و عثمانی نامه نوشت و آنها را دعوت به پذیرش وهابیت نمود!
نامه وی به فتحعلی شاه تندتر از همه بود و در آن پس از متهم کردن شیعیان به شرک ، شاه را دعوت به پذیرش آیین وهابی نمود و تهدید کرد چنانچه فتحعلی شاه دعوت وی را نپذیرد به سرنوشت ساکنان کربلا دچار میگردد.
اما پاسخ فتحعلی شاه مؤدبانه اما راسخ بود و ضمن رد شرک شیعیان ، توحید را در ذات شیعه دانست و دعوت کرد که "بن سعود" گروهی از علمای وهابی را به ایران گسیل دارد تا با علمای شیعه مناظره کنند.
شاه قاجار در پاسخ به تهدید نظامی سعودی ها ، او نیز وعده پاسخ نظامی داد.
پس از این نامه نگاری ، بن سعود حملات وحشیانه ای به بحرین و مسقط نمود که در این زمان فتحعلی شاه به فرزندش شاهزاده حسینعلی میرزا (حاکم استان فارس) دستور جنگ داد.
حسینعلی میرزا نیز سپاهی به فرماندهی صادق خان دولو آماده کرد و روانه جنگ با سعودی ها شد.
در بندر مسقط جنگ شدیدی درگرفت که سربازان ایرانی به شدت سعودی ها را شکست دادند و مسقط آزاد شد.
پس از آن لشگر ایران به سوی نجد روانه شد و با ضربات پیاپی بر سعودی ها تا نزدیکی الدرعیة (در بیست کیلومتری ریاض) پیشروی کرد و بن سعود که خودش را در معرض سقوط میدید ، با فرستادن سفیری به دربار ایران ضمن پوزش خواهی درخواست صلح کرد و در پی این اقدام ، سپاه ایران از نجد عقب کشید و سروری ایران بر خلیج فارس بار دیگر ثابت شد.
البته فتحعلی شاه کوشید با روش دیپلماتیک از شر سعودی ها به طور کامل رها شود و برای همین سفیری به نزد محمدعلی پاشا» (حاکم مصر) فرستاد و خواستار تنبیه و ریشه کن سازی وهابیت شد و او نیز لشگر بزرگی به فرماندهی ابراهیم پاشا فرستاد و لشگر وی پس از تسخیر درعیه و ریاض ، بن سعود را دستگیر کرده و به استانبول فرستادند و در آنجا به دستور پادشاه عثمانی کشته شد.
ای کاش یک کارگردان به در بخور در سینمای ایران وجود داشت تا در این روزگار شاخ و شانه کشی سعودی ها ، از این سرگذشت تاریخی فیلمی دشمن شکن بسازد ؛ کاش همانگوکه که به سازندگان تبریز مه آلود» پروبال دادند ، به چنین سناریویی نیز پر و بال میدادند. اما افسوس.
.
درباره این سایت